Verhalen uit de klas: ‘Zijn masker viel af, ineens zag iedereen wie hij echt was' - Kikid

Verhalen uit de klas: ‘Zijn masker viel af, ineens zag iedereen wie hij echt was’

In deze rubriek lees je bijzondere verhalen uit de klas. Deze keer het verhaal van Prince, projectleider bij Kikid. Tijdens de voorstelling Like Me op een school in Amsterdam maakte hij iets mee wat hij nooit zal vergeten.

Een kleine klas met een grote energie

Ik was op een school in Amsterdam, bij een klas uit leerjaar 1 van het speciaal onderwijs. Een kleine groep met 10 leerlingen, met veel energie. We kwamen er met de voorstelling Like Me, waarin we praten over (cyber)pesten en social media. De sfeer was goed. Er werd gelachen, meegedaan. En toch viel één leerling me direct op door zijn gedrag.

Hij was heel druk. Hij praatte overal doorheen, liet anderen niet uitpraten en haalde de rest uit de concentratie. Ik merkte dat hij de aandacht vroeg, maar ook dat zijn gedrag de groep stoorde.

Een van de docenten sprak hem erop aan. Hij reageerde daar fel op. Brutaler dan ik gewend ben van leerlingen. Dat was voor de docent de grens, en dus werd hij de klas uitgestuurd. Precies halverwege de voorstelling.

Iets was veranderd

Na een tijdje kwam hij terug. Hij had op de gang gestaan om even te kalmeren, en in overleg met de docent mocht hij weer aansluiten. We speelden nog één scène, deze heet ‘bedreigd’. De scene gaat over iemand die wordt buitengesloten en gepest, en zich steeds onveiliger voelt. Toen die voorbij was, zag ik hem stil worden. Hij keek anders. En ineens begon hij te huilen.

In eerste instantie kon hij door de tranen niks zeggen, maar toen deelde hij toch stamelend zijn verhaal.

Een verleden dat niemand kende

Hij vertelde dat hij op zijn vorige scholen vreselijk was gepest. Dat hij op meerdere basisscholen had gezeten, en dingen had meegemaakt die hem nog steeds achtervolgden. En dat hij zelfs een keer een zelfmoordpoging had gedaan.

De hele klas was stil. Ik zag dat het hen raakte. Niemand keek weg. De leerlingen luisterden met volle aandacht. Sommigen keken geschokt, anderen begonnen zelf ook te huilen. Wat daarna gebeurde, raakte mij enorm.

Soms kun je de situatie niet veranderen. Dan is het enige wat je kunt doen: eerlijk zijn over hoe moeilijk het is, en praten over hoe je jezelf toch kunt beschermen. Over geduld, over hoop, over het vertrouwen dat dingen kúnnen veranderen. Ook al voelt het nu niet zo.

De kracht van één kwetsbaar moment

De klas reageerde zó liefdevol. Er kwamen lieve woorden, steunende blikken. Leerlingen zeiden dingen als: “Je bent sterk”, “Je hoeft je niet te schamen” en “Je mag hier zijn zoals je bent.” Ik voelde dat er iets veranderde in de groep. Een muur viel weg en de sfeer werd zachter, opener.

Voor mij was het duidelijk: zijn gedrag eerder op de dag – dat drukke, brutale – dat was een masker. Een manier om zichzelf te beschermen. En op dat moment in de klas viel dat masker af. Hij liet zich zien zoals hij écht was.

Opluchting

Na afloop sprak ik hem nog even. Hij zei dat het een opluchting was om eindelijk zijn verhaal te kunnen delen. Dat het goed voelde dat de hele klas erbij was. Voor het eerst voelde hij zich echt gezien. Dat hij zo open durfde te zijn, raakte niet alleen mij, maar de hele klas. Dit soort momenten zijn precies waarom ik dit werk doe. Eén scène, één leerling, en de hele sfeer in de klas verandert. En het leven van deze jongen waarschijnlijk ook.

Deel dit artikel:

Meer artikelen

Stichting Kikid

Zijlweg 1 – 2013DA Haarlem

Stichting Kikid

Handige links

Volg ons